ΜΟΥΣΕΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ

  Η παρακάτω επιστολή του Γρηγόριου Ξενόπουλου γράφτηκε τα Χριστούγεννα του 1925 και απευθυνόταν στους μικρούς αναγνώστες της  Διάπλασης των παίδων , περιοδικού που διεύθυνε με επιτυχία για 50 χρόνια (1896-1944, 1946-1948). O Ζακυνθινός λογοτέχνης και θεατρικός συγγραφέας αναπολεί, με νοσταλγία αλλά και χιούμορ, τα παιδικά του χρόνια και την οικογενειακή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων, σε συνδυασμό με τα έθιμα και τις παραδοσιακές συνήθειες του τόπου του.   Αθήνα, 26 Δεκεμβρίου 1925 Α γαπητοί μου,          Έναν καιρό στη ζωή μου, τα Χριστούγεννα τα γιόρταζα... την Πρωτοχρονιά. Πώς; Ακολουθούσα κανένα δικό μου καλαντάρι ή είχα προσηλυτισθεί σε καμιά αίρεση;... Τίποτ' απ' αυτά. Μόνο που τον καιρό εκείνο, νιόφερτος στην Αθήνα, φοιτητούδι, σχεδόν παιδί, δεν μπορούσα να καταλάβω Χριστούγεννα χωρίς...  κουλούρα.          Στη Ζάκυνθο, βλέπετε, όπου είχα μεγαλώσει, την παραμονή των Χριστουγέννων το βράδυ, κόβουν με  πομπή *  κάποια κουλούρα. Αντιστοιχεί με τη βασιλόπιτα που κόβουν εδώ τη

  Είναι το Ραδιόφωνο του Β1. Καλημέρα παιδιά! Σήμερα παιδιά θα μιλήσουμε για έναν συγγραφέα που πολύ αγαπούσε και τα παιδιά και το ραδιόφωνο. Το όνομά του ήταν Γρηγόριος Ξενόπουλος και ζούσε στην Αθήνα, στην οδό Ευριπίδου. Το διαμέρισμα που έμενε βρισκόταν πάνω από τα γραφεία του περιοδικού που ήταν διευθυντής. Το περιοδικό λεγόταν ‘Η Διάπλασις των Παίδων’. Ο Ξενόπουλος έγραφε άρθρα στο περιοδικό. Είχε μάλιστα ένα γνωστό ψευδώνυμο για να υπογράφει: ολοκλήρωνε όλα τα κείμενά του γράφοντας «σας ασπάζομαι, Φαίδων». Για ποια θέματα έγραφε; Για όσα του κέντριζαν την προσοχή και τον ενδιέφεραν. 1. Να, μια φορά, ένα απόγευμα του Δεκέμβρη, περπατούσε στην Οδό Ακαδημίας, στο κέντρο της Αθήνας, εκεί που σήμερα υπάρχει το άγαλμα του μεγάλου μας ποιητή του Κωστή Παλαμά. Ενώ ήταν κουρασμένος από τις δουλειές του, ένιωσε ξαφνικά δυνατός και χαρούμενος! Τα σπίτια έβαφε ένα ροδαλό χρώμα από το ηλιοβασίλεμα, αισθάνθηκε τις πρώτες μυρωδιές της Άνοιξης. Δεν μπόρεσε να ξεχάσει αυτήν την εικόνα ποτέ. Β